Φυγόκεντροι Άνθρωποι I- Η μεγάλη έκρηξη
(ζουν ανάμεσά μας) Είμαστε κάποιοι άνθρωποι, λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα ίσως, που στα μάτια των άλλων μοιάζουμε παράξενοι, παράταιροι κι ανάρμοστοι μέσα στο πλήθος, γιατί διαλέξαμε την κίνηση, τη φυγή … Συνέχεια
Κάτι σαν ποίημα, που ποίημα δεν είναι
Όταν καταλάβω πως δε θα με αγαπάς πια και το κρεβάτι μας στέρφο πια χωράφι σε ανομβρία, – φύτρα από ζιζάνια στα πόμολα, στις ξύλινες τάβλες, όταν στο μαντεμένιο … Συνέχεια
Ενέδρα Οκτανίων* – Ποίημα
Το κορμί σου λίμνη από νάφθα και πίσσα. Ενέδρα οκτανίων. Σε ποθώ όπως ο άρρωστος σε υποθερμία. * «Ενέδρα Οκτανίων», από το επίμετρο της μελλοντικής ποιητικής συλλογής … Συνέχεια
Αερόστατο – ποίημα
Θα σηκωθώ, λοιπόν, αερόστατο πάνω από την πόλη. Σε Λωρίδα Εκτάκτου Ανάγκης ασθενοφόρο, πάντα ο ίδιος οδηγός, πάντα ο ίδιος τραυματίας. Βράχνιασε η σειρήνα μου. Κάηκε το αριστερό μου … Συνέχεια
Εμείς, οι “Κάποιοι” ποιητές – Ποίημα
Εμείς είμαστε κάποιοι ποιητές που ξέρουμε δεν ξέρουμε όλες κι όλες εκατό λέξεις. Όσες αρκούν για δυο στίχους, για δυο μόλις γραμμές. Όσες χωρούν σε ένα εισιτήριο ενιαίας διαδρομής, … Συνέχεια
Φουά Γκρα – Δοκιμή
Αυτή είναι μία ανοιχτή επιστολή. Όπως εκείνες που βρίσκεις κατά τύχη σε συρτάρι μαζί με κιτρινισμένα φύλλα. Μια τακτική νοικοκυρά είχε προνοήσει να προστατεύσει το πολύτιμο περιεχόμενο από το … Συνέχεια
Να ‘ταν, έλεγε… – Ποίημα
Να ‘ταν, έλεγε, να ερχόμουν σαν ήλιος το χειμώνα, την πρώτη μέρα της Άνοιξης, σαν τον υποσχόμενο καλοκαίρια φρέσκο αέρα του Απρίλη, που το ‘χουν ζηλέψει ποιητές και τη … Συνέχεια
Θεατρικός διάλογος – Αφορισμός
– «Εμένα μου λείπουν οι αγκαλιές, κι όσο μου λείπουν τόσο μου φεύγουν, γλιστρώντας απ’ τα χέρια… Και έπειτα, ξέρεις, σαν γυρνώ, με τα χέρια κλαδιά γυμνά σε ξεροβόρι, … Συνέχεια
Φακές σε κεσεδάκι – Ποίημα
Ανοίγω κι έπειτα στη στιγμή κλείνω. Ροζ πέταλα. Πράσινα φύλλα το χειμώνα. Πόρτες στην καρδιά μου. Παράθυρα στον παράξενό μου ήλιο. Συστέλλομαι και διαστέλλομαι, σαν το χαλκό, σαν το … Συνέχεια
“Η αλογομούρα κατσαριδούλα” – Ένα παραμύθι αυτοβελτίωσης για μεγάλους
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κατσαριδούλα. Δεν την έλεγαν Τερέζα. Δεν ήταν διάσημη και δεν είχε παίξει σε διαφημίσεις. Δεν ήταν σταρ της τηλεόρασης και δεν … Συνέχεια
Εξωτερική Ανυπαρξία – Ποίημα
Θα αφήσω να ζει ανάμεσά σας η αδιαφορία μου, ενώ στην ουσία εγώ θα έχω μετακομίσει στα εσωτερικά μιας άγριας αγκινάρας ή σε ένα μύδι του ωκεανού. Η αδιαφορία … Συνέχεια
Γρανάζι – Ποίημα
Η ταχύτητα του ιμάντα της πόλης, η κίνηση των δρόμων, των βλεμμάτων, των χεριών, των ποδιών που φεύγουν στη λεωφόρο, κυνηγώντας μάταια μια ανεκπλήρωτη επιθυμία, στην πισινή τσέπη προπορευόμενου. … Συνέχεια
Τέταρτα – Ποίημα
Αυτός ο τόπος δεν μας ανήκει. Μας χώνει σαν κόκκαλο ανάμεσα στα δόντια την ενόχληση της προσωρινότητά μας. Αυτός ο τόπος που φτάσαμε δεν μας αξίζει. Οι ιθαγενείς του είναι … Συνέχεια
Απόπειρες εγγαστρίμυθου – Αφορισμός
Τον Αύγουστο οι ανούσιες κουβέντες ξεραίνονται και δε βλασταίνουν. Δείχνουν την αδειοσύνη τους, όπως κουκούλι τζίτζικα σκαρφαλωμένο σε φλοιό δέντρου. Ο ήλιος καίει τη λιοπάνα. Εμένα, όμως, δυο πορτοκαλιές … Συνέχεια
Das Man, ποίημα του Τίτου Λίτινα, con apodosi in italiano
Φοβάσαι τη γυαλάδα, φοβάσαι μη γλιστρήσεις, γυαλίζει η γλίτσα λόγια γλυκά και θα κατρακυλήσεις. Νταζμαν νταζμαν νταζ αμάν Υπόγειο σε ρετιρέ. Τέτοια αντινομία! Στο ένα ζει το πνεύμα σου, το … Συνέχεια
«Φωτιά μάνα μ’, φωτιά» – Αφήγημα
Η φωτιά είναι ένας κλέφτης που μπαίνει από το μισάνοιχτο παράθυρο. Μια γυρολόγος γύφτισσα που σου ξεδιπλώνει με το ζόρι την παλάμη για να σου διαβάσει τη μοίρα. Σπάει … Συνέχεια
Το Σκουληκοσύννεφο, Ένα παραμύθι για μεγάλους – bookreview της Αλεξάνδρας Τσουκιά
Όταν γράφεις χάνεσαι στις λέξεις. Ή καλύτερα, χρησιμοποιώντας μία παρομοίωση, αυτές ξετυλίγονται σαν μία μπομπίνα, η μία πίσω από την άλλη και φτιάχνουν μία ιστορία μόνες τους. Που και … Συνέχεια
Επαρχία – Ποίημα
Ποιητικός Κύκλος: 15 Αναθέματα για τη Ραβένα ή και για κάθε επαρχία. Ο τίτλος είναι ενδεικτικός και δανειστικός. Σε αυτή την επαρχία που την πνίγει το πράσινο κλεισμένοι … Συνέχεια
Εγώ κλείνω τους λογαριασμούς τα καλοκαίρια – Αφήγημα
“Εγώ κλείνω τους λογαριασμούς τα καλοκαίρια”. Είναι που μου τελειώνει η σελίδα στο ημερολόγιο και το μολύβι μου θα γράφει πια με δυσκολία στο χαρτονένιο του εξώφυλλο. Δεν έμαθα … Συνέχεια
Μονό ποίημα – Ποίημα
Για ν’ αγαπώ, είν’ αρκετό, ένα πόδι – να πηγαίνω – κι ένα χέρι μονοδάχτυλο, να σου δείχνει το αστέρι. Κι ένα μάτι, είν’ αρκετό, είναι πολύ, – αλήθεια … Συνέχεια
Δίσκοι ομόκεντροι – Αφορισμός
Οι υπερευαίσθητοι, δύο δίσκοι ομόκεντροι. Σε αντίθετη ροπή. Ίδια ταχύτητα. Ο εξωτερικός πάντα φρενάρει από την τριβή της έκθεσης τους στον κόσμο. Οι διερευνητικές ματιές τους στέκονται τροχοπέδη. Δείχνουν πως … Συνέχεια
