Φυγόκεντροι Άνθρωποι I- Η μεγάλη έκρηξη
(ζουν ανάμεσά μας) Είμαστε κάποιοι άνθρωποι, λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα ίσως, που στα μάτια των άλλων μοιάζουμε παράξενοι, παράταιροι κι ανάρμοστοι μέσα στο πλήθος, γιατί διαλέξαμε την κίνηση, τη φυγή … Συνέχεια
Τέταρτο Ανάθεμα για τη Ραβένα* – Ποίημα κατακόρυφο
*Ποιητικός Κύκλος: «15 Αναθέματα για τη Ραβένα ή και για κάθε επαρχία». Ο τίτλος είναι ενδεικτικός και δανειστικός. Ο τόνος, της φωνής των Ιταλών, λευκών ιθαγενών, συριστικά, σε τυλίγει, … Συνέχεια
Νύχτες του Γενάρη – αφήγημα
Η μάνα μου τα δειλινά με αφήνει και κοιμάμαι τις νύχτες μόνος μου στο καμαράκι. Ξέρει πως είναι δύσκολο να με πάρει ο ύπνος πάνω στο τάβλινο κρεβάτι και της … Συνέχεια
Δευτεραγωνιστής – ποίημα
Όλα τα πέη είναι τα ίδια. Θα σου πουν τα ίδια λόγια. Τα ίδια παραμύθια, το ίδιο μαγγάνευμα. Εσύ θα τα πιστέψεις από μία προσδοκία κι ένα φόβο μήπως χάσεις … Συνέχεια
Πρόσημα – ποίημα
Σε τυλίγει μια βοκαμβίλια. Στεφάνι καλό, ακάνθινο οσίου. Κάτι λιγότερο από το Χριστό. Κάτι λιγότερο από τον Άγιο. Κάτι περισσότερο από τους ποιητές. Εσύ αναρριχάσαι πάνω της. Πάνω σου περπατά … Συνέχεια
Να ‘ρθει μια αγάπη, θέλω – Αφήγημα
Να ‘ρθει μια αγάπη, θέλω. Όχι αργό σαλιγκάρι μες από το χώμα να ξεπροβάλλει. Ούτε μυρμήγκι να με σύρει μέσα στη φωλιά του: κομμάτια να με κόψει, τη βασίλισσα τον … Συνέχεια
Μικρά γράμματα, ποίημα της Serpil Yildiz – con traduzione in italiano
Όλα σε μικρά γράμματα. Μικρά όπως τα φιλιά. Προσδοκίες χωρίς προσδοκίες. Ένα κομμάτι φεγγάρι. Και ίσως μια φωτιά που δεν καίει πια. Μέρη αδιαίρετα. Οι προσδοκίες μοιράστηκαν. Μια χελώνα … Συνέχεια
Πρώτο Ανάθεμα για τη Ραβένα* – Ποίημα
*Ποιητικός Κύκλος: «15 Αναθέματα για τη Ραβένα ή και για κάθε επαρχία». Ο τίτλος είναι ενδεικτικός και δανειστικός. Οι συνταξιούχοι ψωνίζουν φοιτήτριες αλλοδαπής Καλών Τεχνών: σε στάση οκλαδόν, παίρνοντας … Συνέχεια
Πέμπτο ανάθεμα για τη Ραβένα* – ποίημα
*Ποιητικός Κύκλος: «15 Αναθέματα για τη Ραβένα ή και για κάθε επαρχία». Ο τίτλος είναι ενδεικτικός και δανειστικός. Με φιλιά, κακής σοδειάς, φτωχού χειμώνα που με κερνούν και τσιγάρα μισά … Συνέχεια
Χάνω το δάσος – κοιτάω το δέντρο – δοκιμή
Χάνω το δάσος, κοιτάω το δέντρο. Αυτό που μου στέκεται πάντα εμπόδιο στη διέλευσή μου. Όπως μία μόνιμη ανησυχία. Όπως ένας γνωστός φόβος που ξεπηδά ανάμεσα από θάμνους και … Συνέχεια
Βαβέλ – δοκιμή
I Αυτός είναι ένας αφορισμός για να ρίξει κάτω έναν άλλον αφορισμό. Να λιμάρει τις βάσεις μιας Βαβέλ. Εγώ να πετάξω πέτρα, να τον βρει κατακούτελα και να ρίξω κάτω … Συνέχεια
Κάτι σαν ποίημα, που ποίημα δεν είναι
Όταν καταλάβω πως δε θα με αγαπάς πια και το κρεβάτι μας στέρφο πια χωράφι σε ανομβρία, – φύτρα από ζιζάνια στα πόμολα, στις ξύλινες τάβλες, όταν στο μαντεμένιο … Συνέχεια
Ενέδρα Οκτανίων* – Ποίημα
Το κορμί σου λίμνη από νάφθα και πίσσα. Ενέδρα οκτανίων. Σε ποθώ όπως ο άρρωστος σε υποθερμία. * «Ενέδρα Οκτανίων», από το επίμετρο της μελλοντικής ποιητικής συλλογής … Συνέχεια
Αερόστατο – ποίημα
Θα σηκωθώ, λοιπόν, αερόστατο πάνω από την πόλη. Σε Λωρίδα Εκτάκτου Ανάγκης ασθενοφόρο, πάντα ο ίδιος οδηγός, πάντα ο ίδιος τραυματίας. Βράχνιασε η σειρήνα μου. Κάηκε το αριστερό μου … Συνέχεια
Εμείς, οι “Κάποιοι” ποιητές – Ποίημα
Εμείς είμαστε κάποιοι ποιητές που ξέρουμε δεν ξέρουμε όλες κι όλες εκατό λέξεις. Όσες αρκούν για δυο στίχους, για δυο μόλις γραμμές. Όσες χωρούν σε ένα εισιτήριο ενιαίας διαδρομής, … Συνέχεια
Φουά Γκρα – Δοκιμή
Αυτή είναι μία ανοιχτή επιστολή. Όπως εκείνες που βρίσκεις κατά τύχη σε συρτάρι μαζί με κιτρινισμένα φύλλα. Μια τακτική νοικοκυρά είχε προνοήσει να προστατεύσει το πολύτιμο περιεχόμενο από το … Συνέχεια
Να ‘ταν, έλεγε… – Ποίημα
Να ‘ταν, έλεγε, να ερχόμουν σαν ήλιος το χειμώνα, την πρώτη μέρα της Άνοιξης, σαν τον υποσχόμενο καλοκαίρια φρέσκο αέρα του Απρίλη, που το ‘χουν ζηλέψει ποιητές και τη … Συνέχεια
Θεατρικός διάλογος – Αφορισμός
– «Εμένα μου λείπουν οι αγκαλιές, κι όσο μου λείπουν τόσο μου φεύγουν, γλιστρώντας απ’ τα χέρια… Και έπειτα, ξέρεις, σαν γυρνώ, με τα χέρια κλαδιά γυμνά σε ξεροβόρι, … Συνέχεια
Φακές σε κεσεδάκι – Ποίημα
Ανοίγω κι έπειτα στη στιγμή κλείνω. Ροζ πέταλα. Πράσινα φύλλα το χειμώνα. Πόρτες στην καρδιά μου. Παράθυρα στον παράξενό μου ήλιο. Συστέλλομαι και διαστέλλομαι, σαν το χαλκό, σαν το … Συνέχεια
“Η αλογομούρα κατσαριδούλα” – Ένα παραμύθι αυτοβελτίωσης για μεγάλους
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κατσαριδούλα. Δεν την έλεγαν Τερέζα. Δεν ήταν διάσημη και δεν είχε παίξει σε διαφημίσεις. Δεν ήταν σταρ της τηλεόρασης και δεν … Συνέχεια
Εξωτερική Ανυπαρξία – Ποίημα
Θα αφήσω να ζει ανάμεσά σας η αδιαφορία μου, ενώ στην ουσία εγώ θα έχω μετακομίσει στα εσωτερικά μιας άγριας αγκινάρας ή σε ένα μύδι του ωκεανού. Η αδιαφορία … Συνέχεια
