Φυγόκεντροι Άνθρωποι I- Η μεγάλη έκρηξη
(ζουν ανάμεσά μας) Είμαστε κάποιοι άνθρωποι, λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα ίσως, που στα μάτια των άλλων μοιάζουμε παράξενοι, παράταιροι κι ανάρμοστοι μέσα στο πλήθος, γιατί διαλέξαμε την κίνηση, … Συνέχεια
Φ του Γεωργίου Φραγκάκη – Κριτική
[γράφει ο Δημήτρης Σούκουλης, επιμελείται η Στέλλα Πυρένη, φιλόλογος] Το Φ του Γ. Φραγκάκη είναι μία εσωτερική αφήγηση. Δε διαβάζεται με τα μάτια˙ διαβάζεται με τα χέρια, όπως η μέθοδος … Συνέχεια
Το κουπί του Οδυσσέα – Κριτική άποψη
Νομίζω κάπου είχα διαβάσει ένα θρύλο. Εμένα, όποιος έχει βρεθεί να ακολουθήσει τις λογοτεχνικές μου απόπειρες, θα με θεωρήσει βιβλιογραφικά λιγότερο έμπιστο, ατεκμηρίωτο και αφερέγγυο. Πλεονάζουν στις γραφές μου οι … Συνέχεια
Ένα τσιγάρο δρόμος – Αφήγημα
– “Α, μην τους ζηλεύεις. Γι αυτό που είναι. Για το πως φέρονται. Μη νοιάζεσαι. Δεν ωφελεί. Αν προσπαθήσεις να τους μιμηθείς θα καταλήξεις να είσαι ένα κακέκτυπο.” Στο … Συνέχεια
Πόσο ωραία γυαλίζουν τα μάρμαρα του Schiller – Ποίημα
Με καίνε τα φώτα, του λαμπτήρα, του ήλιου που μπαίνει από τις γρίλιες των προβολέων, του καθρέφτη με τα ντουλαπάκια στο πλάι, της πορείας των αυτοκινήτων. Mε παγώνει το ρεύμα … Συνέχεια
Σα φίδι σύρσου πάνω μου – Ποίημα
Δεν μου φτάνουν οι παλάμες. Δεν έχω πια χέρια. Και τώρα πως; Αφού, εξ ανάγκης τα ‘ριξα καταγής, όπως πλεονέκτης χωρικός στέρφες παραφυάδες, όπως την ουρά της κυνηγημένη σαλαμάνδρα. … Συνέχεια
Ανεμώνα – Ποίημα
Τους χτύπους της καρδιάς θα χαμηλώσω, στις στροφές θα κόψω λέξεις, κουτσουράκια το Φλεβάρη, θα ξεφυσώ μονάχα “αχ” και δεν θα αναπνέω πλέον, ανεμόδαρτη ανεμώνα των βράχων, γιατί χόρτασα … Συνέχεια
Επίγραμμα – Ποίημα
Τίποτε δε μένει άθικτο από το χρόνο. Aκόμα και το χώμα στα γεράνια σα στάχτη, χωνεύτηκε, στη γλάστρα. © Copyright 2019 Σούκουλης Δημήτρης – All Rights Reserved
Διαπίστωση – Αφορισμός
Εγώ σε θέλω όπως το «όσο», το «τόσο». Όπως η μακροσκελής βαρύγδουπη παράγραφος την τελεία της. Εσύ με αρνείσαι με υποθέσεις, κι έτσι εγώ χάνομαι στις αποδόσεις, στις παρενθέσεις, … Συνέχεια
Λεξιπενία – ποίημα
Πως λιγοστεύουν οι λέξεις στα ποιήματα, από μία εσωτερική λεξιπενία, πως πεθαίνουν απεγνωσμένοι οι ποιητές, στο σκοτάδι, στο ημίφως της λάμπας, όταν δεν απομένει πλέον καμία ψευδαίσθηση. © … Συνέχεια
Α στερητικό – ποίημα
Ά, όπως άπολις. Ά, όπως ακατοίκητος. Ά, όπως το άδικο. Ά, όπως το αν, αν δεν, αν μήπως. Ά, όπως το τελευταίο άλλωστε. Και μ’ αυτό ησυχάζω. Και με … Συνέχεια
Φιλαστρόκα – Λιανοτράγουδο
Κάτω απ’ τον ήλιο του Απρίλη, στο δροσερό αγέρι ρόδινο μάγουλο, – φιλί που μυρίζει πασχαλιά και λειτουργιά, χείλη μου κεράσια, μπράτσα μου κλαδιά – λιώσαν στα ξαφνικά τα … Συνέχεια
Ανταποκρίσεις ενός βρύου και μιας πατημένης (πλατς) λειχήνας – Διήγημα
Δελτίο βραχέων ανταποκρίσεων. Πρακτορείο ξένου τύπου. Μεταδίδει στα μικρόφωνα κι ό,τι κατορθώνει κι έρχεται στα μεγάφωνα αυτιά σας, σε κύματα παλλόμενων διαρκώς αναπτυσσόμενων ραδιοφωνικών κύκλων, ένα βρύο. Η γειτονική … Συνέχεια
Κανίβαλος – Δοκιμή
Ο αναγνώστης είναι ένας αχόρταγος κανίβαλος. Σας το λέω πρώτος κι εμένα πολύ να με συμπαθάτε και να αδιαφορείτε, βεβαίως – δικαίωμά σας – αν φτύνω δόγματα στα πεζοδρόμια σας … Συνέχεια
Ελεήστε – ποίημα
Ελεήστε. Ελεήστε. Σώστε και ελεήστε. Να ‘σχωρεθούν τα πεθαμένα σας, ωάρια. Ευλόγησον Κύριε Παντοπώλα Μας, Μετά της Μητρός Σας, Παναγιότατη Ε.Π.Ε. Σας, Το Πραλινάτο Κρουασάν, Την Υγρή Μουτσαρέλλα, … Συνέχεια
Στη λασπουριά γλιστρούν τα βήματα – Ποίημα
Στη λασπουριά γλιστρούν τα βήματα, στο λιωμένο ραδίκι, λύνεται το χέρι του αγαπημένου, μονάζουν οι αγκαλιές. Πώς να ζεσταθεί κανείς μόνος του, κάτω από έναν ουρανό καθρέφτη, μαγαρισμένο κάτοπτρο … Συνέχεια
Τέταρτο Ανάθεμα για τη Ραβένα* – Ποίημα κατακόρυφο
*Ποιητικός Κύκλος: «15 Αναθέματα για τη Ραβένα ή και για κάθε επαρχία». Ο τίτλος είναι ενδεικτικός και δανειστικός. Ο τόνος, της φωνής των Ιταλών, λευκών ιθαγενών, συριστικά, σε τυλίγει, … Συνέχεια
Νύχτες του Γενάρη – αφήγημα
Η μάνα μου τα δειλινά με αφήνει και κοιμάμαι τις νύχτες μόνος μου στο καμαράκι. Ξέρει πως είναι δύσκολο να με πάρει ο ύπνος πάνω στο τάβλινο κρεβάτι και της … Συνέχεια
Δευτεραγωνιστής – ποίημα
Όλα τα πέη είναι τα ίδια. Θα σου πουν τα ίδια λόγια. Τα ίδια παραμύθια, το ίδιο μαγγάνευμα. Εσύ θα τα πιστέψεις από μία προσδοκία κι ένα φόβο μήπως χάσεις … Συνέχεια
Πρόσημα – ποίημα
Σε τυλίγει μια βοκαμβίλια. Στεφάνι καλό, ακάνθινο οσίου. Κάτι λιγότερο από το Χριστό. Κάτι λιγότερο από τον Άγιο. Κάτι περισσότερο από τους ποιητές. Εσύ αναρριχάσαι πάνω της. Πάνω σου περπατά … Συνέχεια
Να ‘ρθει μια αγάπη, θέλω – Αφήγημα
Να ‘ρθει μια αγάπη, θέλω. Όχι αργό σαλιγκάρι μες από το χώμα να ξεπροβάλλει. Ούτε μυρμήγκι να με σύρει μέσα στη φωλιά του: κομμάτια να με κόψει, τη βασίλισσα τον … Συνέχεια
