Λέξεις… Οι δικές μου λέξεις έχουν χάσει την βαρύκεντρο δύναμή τους… πάλλονται, διασκορπίζονται, χωρίς ουσία χωρίς χρώμα, αλλάζουν με τον καιρό, με τη στιγμή παίρνουν μια ιδιαίτερη μορφή, χωρίς διάρκεια…Είναι λέξεις φυγόκεντρες…
Πρώιμοι έρωτες που έφυγαν
από ζεστά στρώματα
νωρίς
και το κορμί μας
έπεσε καταγής στο πάτωμα
και μοιάζει σαν να ψήλωσαν απότομα
τα πόδια του κρεβατιού
κι είναι σαν εμείς να κοντύναμε
στις περιστάσεις.
Amori prematuri che sono andati via
da materassi caldi
presto
e il nostro corpo
è caduto per terra sul pavimento
e pare come se fossero allungati
del letto le gambe
e pare che noi ci fossimo accorciati
alle circostanze.
Τι είπατε: