Με λεν Φλωράνς – ποίημα

Unknown credits

Με λεν Φλωράνς

και γράφω άνευρους στίχους.

Οι λέξεις από την πλήξη

από μια περίεργη μυοπάθεια

κωλοκάθονται παχύσαρκες κλώσσες

σα ροζ πον – πον

στα πόδια της καρέκλας.

Νιώθω πως ζω σε παγίδα, εκδότα μου

από την ωορρηξία

των πον πον στο

Hewlett Packard μου.

Το Α4 χαρτί φθίνει, λογιστά μου

Διεκπεραιώστε τα ανάλογα.

Οι ντάνες λιγοστεύουν

παρόλες τις φορτωτικές

και χάνω ύψος.

Πόσος κορμός να αποθηκευτεί στο αδιέξοδο του ανείπωτου;

Πεθαίνω αργά, κύριε εκδότα μου

από ανία.

Ας έρθει ο κλητήρας σας να με σώσει,

από τούτα τα ροζ πον πον

που μου ‘φτασαν τη μέση,

ή έστω ας με αφήσει να ξερνώ πον πον

αλλά ας μου φέρει, έρχοντας,

ένα δροσερό αναψυκτικό

το garçon.

Θα πεθάνω από αφυδάτωση

και από ποδάγρα τόσες ώρες ακίνητη.

Είμαι ποιήτρια

και με λεν Φλωράνς οι κύκλοι μου.

© Copyright 2023 Σούκουλης Δημήτρης – All Rights Reserved

Διαβάστε και Με λένε Ελένη – ποίημα