Συνέντευξη στον Γιώργο Δόλγυρα & στο e-articles

για το θεατρικό έργο «Εννέα μήνες στη φορμόλη», Εκδόσεις Ρώμη, 2022

«Εννέα μήνες στη Φορμόλη», θεατρικό έργο τριών πράξεων. Εικαστικά εξωφύλλου: Νόπη Φουντουκίδου. Digital Collage Τίτλος: «I have no name».

-Αρχικά θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε τον Δημήτριο Σούκουλη, θα μοιραστείτε λίγα πράγματα μαζί μας από τη ζωή σας;

Περιγιάλι Κορινθίας, Απρίλης του ’73. Ταύρος με Αιγόκερω. Βαρβάρα το όνομα της πρώτης μου δασκάλας. Λιγομίλητος και κουμπωμένος. Γενικό Λύκειο Βραχατίου. Αλλεπάλληλες αποτυχίες σε Πανελλήνιες. Αποστροφή για πραγματείες και δοκίμια. Στρατός, με κλειστά μάτια, μετρώ αντιστρόφως: Καλαμάτα, Χαϊδάρι, Χίος, Ιωάννινα. Σπουδές στην Ιταλία. Κλασσική φιλολογία. Διπλωματική στον Καρυωτάκη. Επιστροφή στην Ελλάδα. Δίχρονη διαμονή. Επιστροφή στην Ιταλία, Ραβένα. Εργασία στα τουριστικά. Εννιάμηνη ανεργία. Επετηρίδες Δευτεροβάθμιας. Αναπληρωτής σε γυμνάσια και λύκεια. Τελευταία, ειδικής αγωγής. Υπαρξιακή κρίση του 2017. Quo vadis? Το εσωτερικό παιδί σε αδιέξοδο. Αλλαγή ρότας. Συγγραφές, συρραφές, εκπομπές. Κολάζ. Απογοητεύσεις. Αποτυχίες. Ξανά. Σαρκικές αναλήψεις, ανατάσεις και διαστάσεις. Δημοσιεύσεις, εκθέσεις κολάζ σε Αυστρία, Ελλάδα, Ιταλία. Σχέδια για το μέλλον. Γεννώ όνειρα πάνω στα αποκαΐδια των παλιότερων. Ασθμαίνω από το τρέξιμο για να προλάβω όσα έχασα από την αναβλητικότητα. Συναντώ το θέατρο, συναντώ ανθρώπους με κοινό παρονομαστή. Ανανεώνω πίστη. Πάντα κάτι, όμως, θα μου λείπει.

-Τι αγαπάτε, τι φοβάστε και τι έχετε χάσει στη ζωή;

Αγαπώ τα γρηγοροπόδαρα σύννεφα, τον αέρα που χαϊδεύει τα μάγουλα, τους χαμογελαστούς ανθρώπους που ακόμα κουτσαίνουν πάνω σε ένα τραύμα και το κρύβουν. Φοβάμαι την αρρώστια ενώ τον θάνατο πολύ λιγότερο. Έχω χάσει τρένα, έχω χάσει ανάσες κι ευκαιρίες. Χάνω ημέρες, χάνω στα ζάρια, χάνω λέξεις στα χαρτιά μου. Ενίοτε ανθρώπους – αν και μου είναι δύσκολο.

-Ποια χαρακτηριστικά αποδοκιμάζετε και επιδοκιμάζετε στους ανθρώπους;

Την αδράνεια, την αναίδεια, την κουτοπονηριά, τους φτηνούς πλασιέ του προσωπικού τους δίκιου. Αυτούς που ονειρεύονται και τολμούν να πραγματοποιούν όσα δεν τόλμησα.

-Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή της ημέρας;

Τον χειμώνα τα χλωμά μεσημέρια. Το καλοκαίρι τα δροσερά πρωινά. Αγαπώ τη νύχτα, την απομόνωση που προσφέρει, τα φώτα της, τους ήχους της, τα pulsar των αεροπλάνων.

-Ποιες είναι οι λογοτεχνικές σας επιρροές, αγαπημένοι συγγραφείς και έργα τους;

Η Κατερίνα Γώγου. Ο Κάφκα. Η Φαλάτσι. Όποιος τυχαίνει να μου ανοίξει δρόμους παραλλήλους σε προσωπικούς μονόδρομους και καλλιτεχνικά αδιέξοδα. Διαβάζω νέους συγγραφείς και ποιητές με τους οποίους μου αρέσει να αναπτύσσω φιλίες, να τους παρατηρώ από κοντά.

-«Εννέα μήνες στη φορμόλη», ποιο ήταν το ερέθισμα για να γραφτεί αυτό το έργο; Τι θα διαβάσουμε;

Γεννιέται με τη μορφή ενός ποιήματος, γεννιέται ενδιαμέσου μιας προσωπικής τραγικής στιγμής, από μία errata corrige εσφαλμένης διατύπωσης μιας ερωτικής ανταπόκρισης. Οι στίχοι του ποιήματος εισάγονται ακέραιοι στην πρώτη πράξη. Τον επόμενο χρόνο σε μορφή ποιητικής πρόζας, καλοκαίρι του 2018, η δεύτερη και τρίτη πράξη, αυτή τη φορά με τρόπο αυτόματο στα ιταλικά. Το όλο υλικό, δεν ξεπερνά τις 500 λέξεις, σε επεξεργασία θα δώσει μετά από τρία χρόνια συγγραφής κι ένα επιμέλειας, το θεατρικό κείμενο. Εκείνη ακριβώς την περίοδο ανταποκρίνονται οι αγαπημένοι μου Κ. Καραγιαννόπουλος και Γ. Φραγκάκης και συγκατατίθενται να συνθέσουν το επίμετρο που το συνοδεύει.
Θα δείτε πως οι διαπλεκόμενες εσωτερικές μας φωνές σε σάρκα και οστά (Νεαρός, Υπηρέτρια, Οικονόμος) προαναγγέλλουν την οριστική πτώση του δρώμενος προσώπου καθώς δεν μπορούν πια να σκηνοθετήσουν την επόμενη σκηνή της ζωής του.Για την υπόθεση του έργου θα παραπέμψω στο δελτίο τύπου.

-Γιατί επιλέξατε στο θεατρικό σας έργο όλοι οι χαρακτήρες να είναι απρόσωποι και χωρίς όνομα;

Απαντώ με ένα στίχο από την πρώτη πράξη: «Οι ιστορίες ολωνών μας μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους.» Ακόμα και τα ονόματά μας είναι ετικέτες προσδιορισμού. Έχουν τόση λίγη σημασία.

-Πρόκειται για τη δεύτερη συγγραφική σας απόπειρα, θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια και για το πρώτο σας έργο «Το σκουληκοσύννεφο»;

Το σκουληκοσύννεφο, είναι ένα παραμύθι για μεγάλους. Έχω γράψει κι άλλα σύντομα παραμύθια απευθυνόμενα σε ενήλικες, τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε ιστολόγια και στο blog μου Λέξεις Φυγόκεντρες. Δεν ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο αλλά διατηρώ μια παιδικότητα μέσα μου. Το εσωτερικό παιδί είναι αλάνθαστο και μπορεί να μας οδηγήσει στην πραγμάτωση των ονείρων, στη ζωή που θα θέλαμε να ζήσουμε. Κι ως παιδί, δεν γνωρίζει τους τρόπους, γι αυτό το λόγο απευθύνεται στον ενήλικα Εγώ μας. Το Σκουληκοσύννεφο είναι ένα παραμύθι που γεννιέται από την υπαρξιακή μου κρίση του 2017 και την αντιμετώπισή της. Πρωταγωνιστής ένα σκουλήκι που ζει σε μία μηλιά στη Ρώμη. Μιλά για την διαφορετικότητα, για τον επίπλαστο φόβο που μας εγκλωβίζει, την αναβλητικότητα, τον ενδοιασμό μας μπροστά στα ρίσκα της ζωής που, αν τα πάρουμε, θα μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στις προσδοκίες μας.

-Τι έχετε αποκομίσει μέχρι τώρα από τη συγγραφική σας πορεία;

Τίποτε το ουσιαστικό. Περιμένω να ολοκληρωθεί το παζλ για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα σε ένα καθυστερημένο δόγμα. Είμαι, όμως, ήσυχος με τη συνείδησή μου. Έπραξα το μέγιστο δυνατό σε αντίξοες συνθήκες.

-Τέλος πριν σας αποχαιρετήσουμε, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Κάθε φορά που κάνω σχέδια, πάντα κάτι συμβαίνει και τα αναβάλλει ή τα μετατοπίζει σε ένα μέλλον απροσδιόριστο. Ως επόμενες βλέψεις τοποθετώ την έκδοση του δεύτερου μέρους της Φορμόλης, το οποίο αποτελείται από ποιητική συλλογή, την μετάφραση και την έκδοση στα ιταλικά του θεατρικού και να δώσω μεγαλύτερη πνοή στο The Formalin Project. Πριν από ένα χρόνο ξεκίνησα για λόγους προβολής να κάνω αναλογικά κολάζ, τα οποία αναρτώνται στη σελίδα του βιβλίου στο Facebook @9minesFormoli και στο Instagram 9_mines_sti_formoli και στις 4 Ιανουαρίου στο βιβλιοπωλείο Πολύχρωμος Πλανήτης πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση «Το θέατρο συναντά το collage», βιβλιοπαρουσίαση και μικρή έκθεση collage. Στην επιστροφή μου στην Ιταλία παρέμειναν στην Αθήνα και φιλοξενούνται σε τέσσερα σημεία της πόλης σε ημιμόνιμες και μόνιμες εκθέσεις. Θα μου άρεσε ανάλογες παρεμβάσεις να κάνω και στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας